Zwanger op mijn 17e
Judith de Bruin is maatschappelijk werker bij Siriz en weet hoe het is om op jonge leeftijd onbedoeld zwanger te raken. Ze is ervaringsdeskundige.
‘Ik ben al heel vroeg gaan werken, ik was 15 of 16 toen ik niet meer naar school ging. School was niets voor mij. Op mijn 17e raakte ik zwanger van mijn toenmalige vriend, hij was 16 en we hadden een relatie van een half jaar. Als je zo jong bent is zwanger worden iets surreëels, iets voor later, maar als het je overkomt dan is het gewoon de realiteit. Dus heb ik ermee gedeald.’
‘ Nadat ik ontdekte dat ik zwanger was, zijn we nog twee weken samen geweest. Hij wilde het niet. We hebben erover gepraat, samen met mijn ouders en zijn moeder. Diep vanbinnen twijfelde ik niet, ik dacht: dit ga ik gewoon doen. Maar ik dacht wel tegelijk: maar hoe dan? Hij twijfelde wel, wilde gewoon een toekomst en studeren. Daarom hebben we gegoogeld en kwamen we bij Siriz uit. Want hoewel ik niet twijfelde, wist ik wel dat ik ondersteuning wilde. We hebben ons aangemeld voor een keuzegesprek. Maar de dag dat we zouden gaan, wilde hij ineens niet meer mee. Hij deed er vaag over, ik ben boos bij hem weggegaan en ben alleen naar de afspraak gegaan. Dat was echter geen keuzegesprek meer, want ik had mijn keuze al gemaakt.
De maatschappelijk werker van Siriz is toen naar mijn huis gekomen, omdat ik zonder mijn ex niet bij de hulppost van Siriz kon komen. Na die dag heb ik hem nooit meer gezien.
'Ik dacht: dit ga ik gewoon doen. Maar ik dacht wel tegelijk: maar hoe dan?'
Ik ga ervoor, dan maar alleen
De zwangerschap was, ondanks de support van mijn ouders en vriendinnen, soms wel eenzaam omdat je het gevoel niet helemaal kan delen. Natuurlijk kun je het met je moeder of een vriendin hebben over de schopjes, maar dat is toch anders dan met de andere ouder. Maar toen bleek dat de vader er niet voor me zou zijn, dacht ik gelijk: ik ga ervoor, dan maar alleen. Mijn vader heeft na de bevalling de aangifte van de geboorte gedaan bij de gemeente. Dat mag iedereen doen die bij de bevalling aanwezig is geweest.
Mijn zoontje en ik hebben de eerste twee maanden na de geboorte bij mijn ouders gewoond, erna hebben wij ruim een jaar in een noodopvang verbleven. Ik was erg blij dat ik samen met mijn zoontje mijn eigen plek had, maar ik moest de woning delen met een andere persoon met psychosociale problemen. Dat was soms wel zwaar. Na ruim een jaar kreeg ik dan echt een eigen huisje.
Siriz begeleidde mij in de zwangerschap en hielp om te bepalen wat er moest gebeuren en bijvoorbeeld wat de rol van mijn ex was. Ze ondersteunden bij de aanmelding voor de huisvesting en keken mee met de financiën. Samen met Siriz bereidde ik me voor op het leven met een kind. Emoties spelen daarbij ook een rol, maar bij mij was het vooral praktische ondersteuning. Je neemt afscheid van elkaar als je bepaalde doelen hebt behaald en je het verder zelf redt.
'Samen met Siriz bereidde ik me voor op het leven met een kind. Emoties spelen daarbij ook een rol, maar bij mij was het vooral praktische ondersteuning.'
Na mijn traject met Siriz hield ik contact met mijn maatschappelijk werker Nanja. Zij vroeg of de cliëntenraad niet iets voor mij was. Dat leek me wel wat en ik heb me aangemeld. De cliëntenraad geeft advies aan Siriz. Ze denken mee met bijvoorbeeld vacatures en zijn aanwezig bij sollicitatiegesprekken. Je kunt zelf onderwerpen aandragen die je belangrijk vindt, zoals over bepaalde regels in leef-/leerhuizen. Elke vergadering sluit er wel iemand aan vanuit Siriz om met ons te overleggen en zodat we over en weer vragen kunnen stellen.
Ik begrijp het écht
Tijdens mijn opleiding voor maatschappelijk werker liep ik stage op de hulppost in Den Haag als maatschappelijk dienstverlener. Ik ging mee met gesprekken, begeleidde cliënten en maakte plannen van aanpak en sociale kaarten. Het werk is heel divers en ik vind het werken met deze doelgroep superleuk. Tegen mij werd ook vaak gezegd: ik begrijp het. Natuurlijk is er veel begrip, maar ik kan het nu oprecht zeggen tegen mijn cliënten. Ervaringsdeskundigheid is fijn, maar het is altijd aftasten bij welke cliënten je het inzet en hoe je het inzet. Bij een cliënte die een abortus overweegt, vertel ik niet over mijn achtergrond. Heeft een cliënte de keuze gemaakt dan kan dat vaker wel. Ik denk wel dat ik jonge cliënten die voor een abortus kiezen goed kan helpen, omdat ik weet welke gevoelens en gedachten je kan hebben als je zo jong zwanger bent. In 2020 heb ik mijn opleiding afgerond en ben ik officieel in dienst gekomen bij Siriz als maatschappelijk werker. Dit vind ik heel bijzonder en ik ben heel blij met deze nieuwe stap.
'Tegen mij werd ook vaak gezegd: ik begrijp het. Natuurlijk is er veel begrip, maar ik kan het nu oprecht zeggen tegen mijn cliënten.'
Omzetten in iets goeds
Ik geef ook preventielessen voor Siriz. Zoals onlangs bij een jeugdzorginstelling. De houding die sommigen van hen hebben is voor mij heel herkenbaar, tenslotte vond ik school en leren ook helemaal niks. Ik benoem dat op dat moment dan ook en zeg: ‘ik hoor dat jullie geen zin hebben, maar ik wel en we gaan deze les gewoon doen. Je kan dus meedoen en zo niet, dan niet.’ Ik hou van mensen die zich gedragen zoals ze zijn en vind de doelgroep heel leuk. Ik weet waar ik zelf vandaan ben gekomen, des te leuker is het om je leven op de rit te hebben. Laatst heb ik in een les mijn eigen casus voorgelegd. Aan het einde zei een meisje: ‘We weten alles van haar, behalve haar naam.’ Toen ik onthulde dat het mijn eigen verhaal was, had dat veel impact. Kijk, je kunt je situatie zien als ellendig, maar je kunt het ook omzetten in iets goeds. En dat is wat ik nu doe.
'Kijk, je kunt je situatie zien als ellendig, maar je kunt het ook omzetten in iets goeds. En dat is wat ik nu doe.'
Ik heb mijn zoontje altijd verteld hoe het zit. Ik heb al een aantal jaar een nieuwe relatie. Wij vertellen hem altijd dat er twee papa’s zijn, maar dat we er eentje niet kennen. Laatst leerde hij op school over gescheiden ouders. Toen had hij zelf geconcludeerd dat zijn papa en mama ook gescheiden zijn en dat de papa die hij niet kent, zijn stiefvader was. Ik vind dat niet erg en heb uitgelegd dat dat bij ons toch net even iets anders zit.’
