Loïs koos vanwege medische redenen voor abortus

‘Een jaar na de geboorte van mijn dochter ging ik naar de verloskundige voor een nacontrole. Ze controleerde mijn baarmoeder en zei dat hij hoger zat dan normaal. Ze deed een echo en zag heel licht een hartje kloppen. Ik was 5 weken en 6 dagen zwanger!

 

Omdat ik kort daarvoor geopereerd was aan mijn maag, belde de verloskundige naar het ziekenhuis. Van de arts kreeg ik te horen dat het medisch niet verantwoord was om de zwangerschap door te zetten. Tijdens een zwangerschap komen je maag en darmen in verdrukking en omdat ik net geopereerd was, kon de herstellende wond in mijn maag opnieuw open gaan. Dat zou levensgevaarlijk zijn voor mij en de baby.

 

Na mijn afspraak bij de verloskundige heb ik de abortuskliniek gebeld. Zij vertelden mij dat ik, als ik de volgende dag zou komen, nog in aanmerking kwam voor een overtijdbehandeling. Met zo’n overtijdsbehandeling heb je ook geen vijf dagen bedenktijd.

 

De volgende dag heb ik een overtijdbehandeling gehad. Ik zat huilend in de spreekkamer. Na de behandeling ging ik naar huis en moest ik het zelf maar uitzoeken. Ik heb veel problemen gehad met de abortus, omdat het kindje voor mij meer dan welkom was geweest. Die avond raakte ik in een psychose. In een korte periode na de abortus kon ik niet meer helder nadenken. Ik gaf mijn vriend de schuld van de abortus, omdat hij niet wilde dat ik de zwangerschap uitdroeg. Hij had het beste met mij voor, maar dat zag ik toen niet. Ik worstelde met het feit dat ik altijd tegen abortus was geweest en nu een abortus had laten plegen.

 

Ik kreeg medicatie voor de psychose en ben er met mensen over gaan praten. Ook heb ik drie telefonische hulpverleningsgesprekken gehad met Siriz. Op een gegeven moment zag ik weer in dat iedereen het beste met mij voor had en dat de zwangerschap doorzetten medisch niet verantwoord was.

 

Toch is er nog wel een bepaalde leegte. Na de komst van mijn dochter waren we ‘klaar’. Maar na de abortus is er nog steeds een verlangen naar een derde kindje. In mijn gedachten ben ik er nog wel mee bezig: ‘Wat was het geworden? Een jongen of een meisje? Hoe zou het eruit hebben gezien? Ik heb het een plaatsje gegeven en het is goed zo, maar toch heb je soms die gedachte ‘wat als….’ Je blijf nieuwsgierig naar wat er geweest zou zijn.‘

 

 

Help jij Siriz helpen? Klik hier om ons te steunen!

 

Help vrouwen als Loïs! De professionele en specialistische hulp van Siriz is gratis, maar kost veel geld. Met jouw bijdrage kun je veel betekenen voor jonge vrouwen, partners en kinderen die te maken hebben (gehad) met onbedoelde zwangerschap. Jouw donatie helpt vrouwen zoals Loïs. Meer weten over Siriz? klik hier